Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως & Θάσου

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - Πολύτιμο χρυσάφι μέσα σε πήλινα σταμνιά

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Πολύτιμο χρυσάφι μέσα σε πήλινα σταμνιά.

Όταν ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός έστειλε τους μαθητές Του στην

οικουμένη να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, τους πληροφόρησε, ότι θα τους καταδιώξουν

και θα τους οδηγήσουν στα δικαστήρια σαν κακούργους, θα τους φυλακίσουν και θα

τους θανατώσουν ακόμη και οι γονείς και οι συγγενείς και οι φίλοι. Και ότι για το

Όνομα Του το Άγιο θα τους μισούν όλοι. Δεν είναι εύκολο το χάρισμα της

Ιεραποστολής. Ο ιεραπόστολος, ο ιερέας, ο χριστιανός με τη ζωή του πρώτα και το

καλό παράδειγμα, με τον αγιασμένο του λόγο έρχεται να ξεριζώσει από τις καρδιές

των ανθρώπων την άγνοια, την ειδωλολατρία, την δεισιδαιμονία, την κακία, την

χρονίζουσα αμαρτία. Αυτό προϋποθέτει την διαρκή του έκθεση σε κινδύνους, ακόμη

και στον ίδιο το θάνατο. Γι αυτό στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής ο άγιος

απόστολος Παύλος τονίζει: «Πάντοτε φέρομε εις το σώμα μας τον θάνατο του

Κυρίου Ιησού»(Β ́Κορ. 4,10). Δεν ήταν λίγοι οι διωγμοί που υπέστη η Εκκλησία στα

πρώτα χρόνια από τους ειδωλολάτρες και τους Ιουδαίους, αργότερα από τους

εικονομάχους, λατινόφρονες και Οθωμανούς, τον άθεο υλισμό στις μέρες μας.

Εκατόμβες οι Μάρτυρες, ποτάμια τα άγια αίματά τους, φρικτά τα βάσανα τους,

ανείπωτες οι θλίψεις τους. Από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο και την αγία Θέκλα που

γιορτάσαμε προχθές μέχρι τους Νεομάρτυρες και τους σύγχρονους Μάρτυρες των

αθεϊστικών καθεστώτων.

Πάντοτε, από τα χρόνια των Προφητών μέχρι τις ημέρες μας, οι Άγιοι

φιλότιμα και φιλόθεα ανταποκρίθηκαν στην εκούσια αγάπη του Θεού προς τον

άνθρωπο, που κορυφώθηκε στη σταυρική Του θυσία. Δεν σταμάτησαν να

παραδίνουν την ζωή τους στους κινδύνους, χωρίς να λογαριάζουν και την ίδια τους τη

ζωή. Αλλά δεν νικά ο θάνατος, η κακία, η δύναμη των δυνατών αυτού του κόσμου.

Νικά ο Χριστός, που έχει, ως Παντοκράτωρ και Παντοδύναμος, τον τελευταίο λόγο:

«Αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

Οι θλίψεις αυτών που σηκώνουν τον σταυρό τους και ακολουθούν τον Χριστό

δεν είναι βαριές. «Ο ζυγός μου είναι ελαφρύς» θα πει το άψευστο στόμα Του. Οι

θλίψεις που περνούν οι Χριστιανοί δεν είναι οι στενοχώριες των απίστων, αυτές που

τις γεννά η αμαρτωλή ζωή και η καταπάτηση του Νόμου του Θεού. Αυτές που

συνθλίβουν τον άνθρωπο. Οι θλίψεις των χριστιανών είτε προκαλούνται από την

επίγνωση των εσωτερικών τους αδυναμιών, είτε από τον κατατρεγμό και τις

συκοφαντίες των απίστων. Τα παιδιά του Θεού ματώνουν για τον Χριστό, για την

δόξα του Ονόματός Του. Αυτές τις θλίψεις δεν τις αφήνει ο Θεός να γίνουν

στενοχώρια, απελπισία, εγκατάλειψη, θάνατος. Κρύβει μέσα τους μυστική χαρά.

Όλα γίνονται έτσι ώστε να φανερωθεί μέσα στη θνητή και ευτελή ζωή των

χριστιανών η ζωή του Χριστού. Ότι όχι μόνο συσταυρωνόμαστε με τον Χριστό, αλλά

θα συναναστηθούμε μαζί Του. Έτσι το θέλει ο Θεός. Όσοι Τον αγαπούν, να

τελειώνονται στην πίστη, στην υπομονή, στην ελπίδα, μέσα από την αδυναμία. Μέσα

στις θλίψεις και τους πειρασμούς, μέσα στη συνεχή άσκηση. Άκοπα και άμοχθα,

χωρίς πίστη, χωρίς υπομονή και προσευχή, δεν κερδίζεται ο Παράδεισος. Λέγει ο

σύγχρονος μας Άγιος Παΐσιος ότι «ο Χριστός την σωτηρία των ανθρώπων την

κρέμασε στην υπομονή». Ο θησαυρός ο ανεκτίμητος της Θεογνωσίας, ο φωτισμός

του Χριστού μέσα στη καρδιά μας και το νου, δόθηκε να τον κρατούμε μέσα στα

πήλινα, φθαρτά και θνητά μας σώματα. Αυτός ο θησαυρός είναι η προσκύνηση και η

λατρεία της Τρισυπόστατης Θεότητας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου

Πνεύματος, είναι η αιώνιος ζωή, η εμπειρία της συναναστροφής με τον Θεό. Είναι

πιο πολύτιμος από όλα τα πλούτη του κόσμου. Και δωρίζεται μέσα στην ασθένεια

του ανθρώπου. Για να φανεί περίτρανα ότι την σωτηρία των ανθρώπων εργάζεται η

τεράστια δύναμη του Θεού, όχι η δική μας σοφία και δύναμη.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.

Πρεσβ. Αδαμάντιος Ασλανίδης