Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, Ζ'(7) 10-16

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, Ζ'(7) 10-16

ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι.
ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·
ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη.
καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.
χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.

Νεοελληνική Απόδοση

Η χαρά του Παύλου για τη μετάνοια της εκκλησίας

Γιατί η κατά Θεό λύπη εργάζεται μετάνοια για σωτηρία αμεταμέλητη. η λύπη όμως του κόσμου κατεργάζεται θάνατο.
Γιατί ιδού, αυτό ακριβώς, το ότι κατά Θεό λυπηθήκατε, πόση προθυμία κατεργάστηκε σ’ εσάς, αλλά επιπλέον και απολογία, αλλά και αγανάκτηση, αλλά και φόβο, αλλά και μεγάλο πόθο, αλλά και ζήλο, αλλά και τιμωρία του κακού ! Σε καθετί συστήσατε τους εαυτούς σας πως είναι αγνοί σ’ αυτό το πράγμα.
Άρα, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα εξαιτίας αυτού που αδίκησε ούτε εξαιτίας αυτού που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί προς εσάς τους ίδιους ο ζήλος σας που έχετε για μας μπροστά στο Θεό.
Γι’ αυτό έχουμε παρηγορηθεί. Και επιπλέον, εκτός από την παρηγοριά μας, περισσότερο μάλλον χαρήκαμε για τη χαρά του Τίτου, επειδή έχει αναπαυτεί το πνεύμα του από όλους εσάς.
Γιατί, αν έχω καυχηθεί κάτι σ’ αυτόν για σας, δεν καταντροπιάστηκα, αλλά όπως όλα τα είπαμε σ’ εσάς με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας που έγινε στον Τίτο ήταν αληθινή.
Και τα σπλάχνα του περισσότερο είναι προσκολλημένα προς εσάς, όταν θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο.
Χαίρομαι, γιατί σε καθετί έχω έχω εμπιστοσύνη σ’ εσάς.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Γαλάτες, Ε'(5) 22-26

ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,
πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.
οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.
Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.
μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

Νεοελληνική Απόδοση

Τα έργα της σάρκας και ο καρπός του Πνεύματος

Ο καρπός όμως του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη,
πραότητα, εγκράτεια. Ενάντια σε τέτοια δεν υπάρχει νόμος.
Εκείνοι, λοιπόν, που είναι του Χριστού Ιησού σταύρωσαν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και με τις επιθυμίες.
Αν ζούμε από το Πνεύμα, πίσω από το Πνεύμα και να πορευόμαστε στοιχισμένοι.
Ας μη γινόμαστε κενόδοξοι, προκαλώντας ο ένας τον άλλο, φθονώντας ο ένας τον άλλο.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Γαλάτες, ΣΤ'(6) 1-2

Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς.
ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Να βαστάζουμε τα βάρη ο ένας του άλλου

Αδελφοί, και αν συλληφθεί απρόβλεπτα ένας άνθρωπος σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί διορθώνετε τέτοιον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας, προσέχοντας τον εαυτό σου μήπως κι εσύ πειραστείς.
Να βαστάζετε τα βάρη ο ένας του άλλου και έτσι θα εκπληρώσετε πλήρως το νόμο του Χριστού.