Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, Ε'(5) 15-21

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, Ε'(5) 15-21

κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.

῞Ωστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα.
τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,
ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.
῾Υπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ·
τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Η διακονία της συμφιλίωσης

Και για χάρη όλων πέθανε, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τους εαυτούς τους, αλλά για εκείνον που πέθανε για χάρη τους και εγέρθηκε.
Ώστε εμείς κανέναν δεν αναγνωρίζουμε από τώρα κατά σάρκα. Αν και έχουμε γνωρίσει κατά σάρκα το Χριστό, όμως τώρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι.
Ώστε, αν κάποιος είναι στο Χριστό, είναι καινούργιο κτίσμα. Τα αρχαία παρήλθαν, ιδού, έχουν γίνει καινούργια.
Και τα πάντα είναι από το Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης:
πως δηλαδή ο Θεός ήταν μέσα στο Χριστό, συμφιλιώνοντας τον κόσμο με τον εαυτό του, μη λογαριάζοντας σ’ αυτούς τα παραπτώματά τους, και ανάθεσε σ’ εμάς το λόγο της συμφιλίωσης.
Υπέρ του Χριστού λοιπόν πρεσβεύουμε, σαν ο Θεός να σας παρακαλεί μέσα από εμάς. Ικετεύουμε για λογαριασμό του Χριστού, συμφιλιωθείτε με το Θεό.
Αυτόν που δε γνώρισε αμαρτία έκανε για χάρη μας αμαρτία, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη Θεού μέσω αυτού.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, ΣΤ'(6) 18-23

ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ.
ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.
ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ.
τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος.
νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.
τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

Δούλοι της δικαιοσύνης

Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, δουλωθήκατε στη δικαιοσύνη.
Ανθρώπινα μιλώ, εξαιτίας της αδυναμίας της σάρκας σας. Γιατί, όπως ακριβώς παρουσιάσατε τα μέλη σας υπόδουλα στην ακαθαρσία και στην ανομία, για να πράττετε την ανομία, έτσι τώρα παρουσιάστε τα μέλη σας υπόδουλα στη δικαιοσύνη προς αγιασμό.
Γιατί, όταν ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, ελεύθεροι ήσασταν από τη δικαιοσύνη.
Τι καρπό, λοιπόν, είχατε τότε; Γι’ αυτά τώρα ντρέπεστε, επειδή το τέλος εκείνων είναι θάνατος.
Τώρα, όμως, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και δουλωθήκατε στο Θεό, έχετε τον καρπό σας προς αγιασμό και το τέλος ζωή αιώνια.
Γιατί ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, αλλά το χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.