Ευεργετινός

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ὁ ἀββᾶς Μακάριος ἔλεγε, πὼς ὅταν ἦταν νέος, ἐπειδὴ κάποτε ἔπεσε σὲ ἀκηδία, βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί του, στὴν ἔρημο, μὲ τὸν ἑξῆς λογισμό:

«Ὅποιον κι ἂν συναντήσεις, ρώτησέ τον κάτι ποὺ θὰ σὲ ὠφελήσει.

Βρῆκε λοιπὸν ἕνα παιδὶ ποὺ ἔβοσκε βόδια, καὶ τοῦ λέει:

- Παιδί μου, πεινάω. Τί νὰ κάνω;

- Ἔ, νὰ φᾶς! ἀποκρίθηκε ἐκεῖνο.

- Ἔφαγα καὶ πάλι πεινάω, εἶπε ὁ ἀββᾶς.

- Νὰ ξαναφᾶς, τοῦ λέει τὸ παιδί.

- Πολλὲς φορὲς ἔφαγα, καὶ ὅμως πεινάω πάλι.

Τότε τὸ παιδὶ τὸν ρωτάει (μὲ ἁπλότητα):

- Μήπως εἶσαι γάϊδαρος, γέροντα, καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις ὅλο νὰ τρῷς;

Ὠφελημένος (ἀπ᾿ αὐτὸ ὁ ἀββᾶς), σηκώθηκε κι ἔφυγε.

***

Ἕνας γέροντας εἶπε:

- Προτιμῶ νὰ διδαχθῶ παρὰ νὰ διδάξω.