Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Β’, Δ'(4) 9-22

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Β’, Δ'(4) 9-22

Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως·
Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εἰς Γαλατίαν, Τίτος εἰς Δαλματίαν·

Λουκᾶς ἐστι μόνος μετ’ ἐμοῦ. Μᾶρκον ἀναλαβὼν ἄγε μετὰ σεαυτοῦ· ἔστι γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν.
Τυχικὸν δὲ ἀπέστειλα εἰς ῎Εφεσον.
τὸν φαιλόνην, ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρῳάδι παρὰ Κάρπῳ, ἐρχόμενος φέρε, καὶ τὰ βιβλία, μάλιστα τὰς μεμβράνας.
᾿Αλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλά μοι κακὰ ἐνεδείξατο· ἀποδῴη αὐτῷ ὁ Κύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ·
ὃν καὶ σὺ φυλάσσου· λίαν γὰρ ἀνθέστηκε τοῖς ἡμετέροις λόγοις.
᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη·
ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι’ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος.
καὶ ρύσεταί με ὁ Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

῎Ασπασαι Πρίσκαν καὶ ᾿Ακύλαν καὶ τὸν ᾿Ονησιφόρου οἶκον.
῎Εραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ, Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτῳ ἀσθενοῦντα.
σπούδασον πρὸ χειμῶνος ἐλθεῖν. ᾿Ασπάζεταί σε Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες.
῾Ο Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς μετὰ τοῦ πνεύματός σου. ῾Η χάρις μεθ’ ὑμῶν· ἀμήν.

Νεοελληνική Απόδοση

Προσωπικές οδηγίες

Φρόντισε να έρθεις προς εμένα γρήγορα.
Γιατί ο Δημάς με εγκατέλειψε, επειδή αγάπησε τον τωρινό αιώνα, και πορεύτηκε στη Θεσσαλονίκη, ο Κρήσκης στη Γαλατία, ο Τίτος στη Δαλματία.
Ο Λουκάς είναι μόνος μαζί μου. Πάρε το Μάρκο και φέρε τον μαζί σου, γιατί μου είναι χρήσιμος στη διακονία.
Επίσης τον Τυχικό απέστειλα στην Έφεσο.
Το πανωφόρι που άφησα στην Τρωάδα, στην οικία του Κάρπου, καθώς θα έρχεσαι φέρε το, και τα βιβλία, μάλιστα τις μεμβράνες.
Ο Αλέξανδρος ο χαλκουργός πολλά κακά μου έκανε. θα του αποδώσει ο Κύριος κατά τα έργα του.
Από αυτόν και εσύ να φυλάγεσαι, γιατί πολύ αντιστάθηκε στα λόγια μας.
Κατά την πρώτη μου απολογία κανείς δε μου συμπαραστάθηκε, αλλά όλοι με εγκατέλειψαν. Είθε να μη λογιστεί εναντίον τους.
Αλλά ο Κύριος μου συμπαραστάθηκε και με ενδυνάμωσε, για να βεβαιωθεί πλήρως το κήρυγμα από εμένα και να ακούσουν όλα τα έθνη. και γλίτωσα από στόμα λέοντα.
Θα με γλιτώσει ο Κύριος από κάθε έργο κακό και θα με σώσει για τη βασιλεία του την επουράνια. Σ’ αυτόν ας είναι η δόξα στους αιώνες των αιώνων! Αμήν.

Τελικοί χαιρετισμοί

Χαιρέτησε την Πρίσκα και τον Ακύλα και τον οίκο του Ονησιφόρου.
Ο Έραστος έμεινε στην Κόρινθο, ενώ τον Τρόφιμο τον άφησα στη Μίλητο ασθενή.
Φρόντισε να έρθεις πριν από το χειμώνα. Σε χαιρετά ο Εύβουλος και ο Πούδης και ο Λίνος και η Κλαυδία και όλοι οι αδελφοί.
Ο Κύριος ας είναι μαζί με το πνεύμα σου. Η χάρη μαζί σας.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, Β'(2) 11-18

ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι’ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν,
λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε·
καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ’ αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός.
ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τὸν διάβολον,
καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας.
οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος ᾿Αβραὰμ ἐπιλαμβάνεται.
ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ.
ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.

Νεοελληνική Απόδοση

Ο αρχηγός της σωτηρίας μας

Επειδή και αυτός που αγιάζει και εκείνοι που αγιάζονται προέρχονται από Έναν όλοι. Γι’ αυτόν το λόγο δεν ντρέπεται να τους καλεί αδελφούς,
λέγοντας: Θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου, στο μέσο εκκλησίας θα σε υμνήσω.
Και πάλι: Εγώ θα έχω πεποίθηση σε Αυτόν. Και πάλι: Ιδού εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός.
Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έχουν συμμετάσχει σε αίμα και σάρκα, και αυτός παραπλήσια μετείχε από τα ίδια, ώστε μέσω του θανάτου να καταργήσει αυτόν που έχει την εξουσία του θανάτου, τουτέστι το Διάβολο,
και να απαλλάξει αυτούς, όσοι από το φόβο του θανάτου ήταν διαπαντός στη ζωή τους υποδουλωμένοι.
Γιατί αναμφίβολα δε βοηθάει αγγέλους, αλλά απογόνους του Αβραάμ βοηθάει.
Συνεπώς, όφειλε σε όλα να ομοιωθεί με τους αδελφούς του, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας στα πράγματα που αφορούν το Θεό, με σκοπό να εξιλεώνει τις αμαρτίες του λαού.
Γιατί, σε ό,τι έχει πάθει ο ίδιος όταν πειράχτηκε, δύναται να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.