Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, ΣΤ'(6) 1-10

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Β’, ΣΤ'(6) 1-10

Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς·

λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας·
μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία,
ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,
ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,
ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,
διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,
ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι,
ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Νεοελληνική Απόδοση

Η συμφιλίωση με το Θεό μέσω του Χριστού

Επειδή συνεργαζόμαστε, λοιπόν, με το Θεό, γι’ αυτό και σας παρακαλούμε να μη δεχτείτε στο κενό τη χάρη του Θεού.
Γιατί λέει: Σε καιρό δεκτό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας.
Δε δίνουμε σε κανέναν κανένα πρόσκομμα, για να μην κατηγορηθεί η διακονία,
αλλά ως διάκονοι του Θεού σε καθετί συνιστούμε τους εαυτούς μας: Σε υπομονή πολλή, σε θλίψεις, σε ανάγκες, σε στενοχώριες,
σε πληγές, σε φυλακές, σε ακαταστασίες, σε κόπους, σε αγρύπνιες, σε νηστείες,
σε αγνότητα, σε γνώση, σε μακροθυμία, σε χρηστότητα, σε Πνεύμα Άγιο, σε αγάπη ανυπόκριτη,
σε λόγο αλήθειας, σε δύναμη Θεού. Με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά και τα αριστερά,
με δόξα και με ατιμία, με δυσφήμιση και με καλή φήμη. Σαν πλάνοι και όμως αληθινοί,
σαν να μας αγνοούν και όμως μας γνωρίζουν καλά, σαν να πεθαίνουμε και ιδού ζούμε, σαν να παιδευόμαστε και όμως δε θανατωνόμαστε,
σαν να λυπόμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα κατέχουμε.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Α’, Α'(1) 12-17

Καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν
τὸν πρότερον ὄντα βλάσφημον καὶ διώκτην καί ὑβριστήν· ἀλλ’ ἠλεήθην, ὅτι ἀγνοῶν ἐποίησα ἐν ἀπιστίᾳ,
ὑπερεπλεόνασε δὲ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.
Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς ᾿Ιησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ·
ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται ᾿Ιησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ’ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Νεοελληνική Απόδοση

Ευχαριστία για το έλεος του Θεού

Ευχαριστώ αυτόν που με ενδυνάμωσε, το Χριστό Ιησού τον Κύριό μας, γιατί με θεώρησε πιστό και με έθεσε σε διακονία,
εμένα που πρωτύτερα ήμουν βλάστημος και διώκτης και υβριστής. Αλλά ελεήθηκα, επειδή αγνοώντας το έκανα μέσα στην απιστία.
Και υπερπλεόνασε η χάρη του Κυρίου μας μαζί με πίστη και αγάπη που υπάρχει σε κοινωνία με το Χριστό Ιησού.
Αξιόπιστος είναι αυτός ο λόγος και άξιος πλήρους αποδοχής: ότι ο Χριστός Ιησούς ήρθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ.
Αλλά γι’ αυτό ελεήθηκα, για να δείξει πρώτα σ’ εμένα ο Χριστός Ιησούς όλη τη μακροθυμία του, για να είμαι πρότυπο σ’ αυτούς που μέλλουν να πιστεύουν σ’ αυτόν για να έχουν ζωή αιώνια.
Και στο βασιλιά των αιώνων, τον άφθαρτο, τον αόρατο, το μόνο Θεό, ας είναι τιμή και δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.