Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Α’, Ε'(5) 22-25

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Α’, Ε'(5) 22-25

Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις· σεαυτὸν ἁγνὸν τήρει.

Μηκέτι ὑδροπότει, ἀλλ’ οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ διὰ τὸν στόμαχόν σου καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας.
Τινῶν ἀνθρώπων αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι, προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶ δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσιν·
ὡσαύτως καὶ τὰ καλὰ ἔργα πρόδηλά ἐστι, καὶ τὰ ἄλλως ἔχοντα κρυβῆναι οὐ δύνανται.

Νεοελληνική Απόδοση

Καθήκοντα προς τους άλλους

Χέρια σε κανέναν μην επιθέτεις γρήγορα μήτε να συμμετέχεις σε ξένες αμαρτίες. τον εαυτό σου αγνό να τον τηρείς.
Μην πίνεις πια συνεχώς νερό, αλλά να χρησιμοποιείς λίγο κρασί για το στομάχι σου και για τις συχνές σου ασθένειες.
Σε μερικούς ανθρώπους οι αμαρτίες τους είναι ολοφάνερες και προπορεύονται προς κατάκρισή τους, ενώ βεβαίως σε άλλους η φανέρωσή τους επακολουθεί.
Ομοίως και τα έργα τα καλά είναι ολοφάνερα, αλλά και τα αλλιώτικα δε δύνανται να κρυφτούν.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Τιμόθεο Α’, ΣΤ'(6) 1-11

Ὅσοι εἰσὶν ὑπὸ ζυγὸν δοῦλοι, τοὺς ἰδίους δεσπότας πάσης τιμῆς ἀξίους ἡγείσθωσαν, ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία βλασφημῆται.
οἱ δὲ πιστοὺς ἔχοντες δεσπότας μὴ καταφρονείτωσαν, ὅτι ἀδελφοί εἰσιν, ἀλλὰ μᾶλλον δουλευέτωσαν, ὅτι πιστοί εἰσι καὶ ἀγαπητοὶ οἱ τῆς εὐεργεσίας ἀντιλαμβανόμενοι.

Ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει. εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις τοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ κατ’ εὐσέβειαν διδασκαλίᾳ,
τετύφωται, μηδὲν ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι, ὑπόνοιαι πονηραί,
παραδιατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας, νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν. ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων.
῎Εστι δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας.
οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα·
ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.
οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν.
ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.

Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα.

Νεοελληνική Απόδοση

Οι δούλοι

Όσοι είναι δούλοι κάτω από ζυγό ας θεωρούν τους δικούς τους δεσπότες άξιους κάθε τιμής, για να μη βλασφημείται το όνομα του Θεού και η διδασκαλία του.
Και εκείνοι που έχουν δεσπότες πιστούς ας μην τους καταφρονούν, επειδή είναι αδελφοί, αλλά περισσότερο να δουλεύουν, γιατί είναι πιστοί και αγαπητοί εκείνοι που βοηθιούνται από την ευεργετική υπηρεσία τους.

Οι ψευδοδιδάσκαλοι και ο πραγματικός πλούτος

Αυτά δίδασκε και πρότρεπε. Αν κάποιος διδάσκει διαφορετικά και δεν ακολουθεί τους υγιείς λόγους που είναι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τη διδασκαλία που συμφωνεί με την ευσέβεια,
είναι θολωμένος από υπερηφάνεια, δε γνωρίζει καλά τίποτε, αλλά νοσεί για συζητήσεις και λογομαχίες, από τις οποίες γίνεται φθόνος, έριδα, βλαστήμιες, υπόνοιες κακές,
συνεχείς διαπληκτισμοί ανθρώπων διεφθαρμένων στο νου και που έχουν στερηθεί την αλήθεια, οι οποίοι νομίζουν πως η ευσέβεια είναι πορισμός κέρδους. Να απομακρύνεσαι από τέτοιους ανθρώπους.
Είναι όμως μεγάλος πορισμός κέρδους η ευσέβεια μαζί με αυτάρκεια.
Επειδή τίποτα δε φέραμε μέσα στον κόσμο, είναι φανερό ότι ούτε να φέρουμε κάτι έξω από αυτόν μπορούμε.
Αν έχουμε λοιπόν διατροφές και σκεπάσματα, σ’ αυτά ας αρκεστούμε.
Εκείνοι όμως που θέλουν να πλουτίζουν πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και επιθυμίες πολλές, ανόητες και βλαβερές, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και σε απώλεια.
Γιατί ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία, για την οποία, επειδή μερικοί την ορέγονται, αποπλανήθηκαν από την πίστη και κατατρύπησαν τους εαυτούς τους με οδύνες πολλές.

Ο καλός αγώνας της πίστης

Εσύ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, φεύγε από αυτά, και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, διάθεση πραότητας.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εφεσίους, ΣΤ'(6) 10-17

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ.
ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου·
ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.
διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι.
στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης,
καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης,
ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι·
καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ,

Νεοελληνική Απόδοση

Η πανοπλία του χριστιανού

Τέλος, να ενδυναμώνεστε με τον Κύριο και με την ισχυρή δύναμή του.
Ντυθείτε την πανοπλία του Θεού, για να δύναστε να σταθείτε ενάντια στα τεχνάσματα του διαβόλου.
Γιατί δεν είναι η πάλη μας με αίμα και σάρκα, αλλά με τις αρχές, με τις εξουσίες, με τους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου, με τα πνευματικά κακά όντα στα επουράνια.
Γι’ αυτό, λάβετε πάνω σας την πανοπλία του Θεού, για να δυνηθείτε να αντισταθείτε κατά την ημέρα την κακή και, αφού τα εκτελέσετε όλα, να μείνετε σταθεροί.
Σταθείτε, λοιπόν, αφού ζωστείτε γύρω από τη μέση σας με την αλήθεια και αφού ντυθείτε το θώρακα της δικαιοσύνης.
Και να φορέσετε σαν υποδήματα στα πόδια την ετοιμασία για το ευαγγέλιο της ειρήνης.
Πάνω απ’ όλα λάβετε μαζί σας την ασπίδα της πίστης, με την οποία θα δυνηθείτε να σβήσετε όλα τα βέλη του Πονηρού τα φλογισμένα.
Και δεχτείτε την περικεφαλαία της σωτηρίας και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού.