Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Η'(8) 22-27

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Η'(8) 22-27

Οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.
τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει;
εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα.
῾Ωσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις·
ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.

Νεοελληνική Απόδοση

Η μελλοντική δόξα

Γιατί ξέρουμε ότι όλη η κτίση συστενάζει και συνωδίνει μέχρι τώρα.
Και όχι μόνο αυτή, αλλά και οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή του Πνεύματος, και οι ίδιοι εμείς μέσα μας στενάζουμε περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας.
Γιατί με την ελπίδα σωθήκαμε. Ελπίδα όμως που βλέπεται δεν είναι ελπίδα. Γιατί ποιος ελπίζει αυτό που βλέπει;
Αν όμως ελπίζουμε αυτό που δε βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή.
Ομοίως, λοιπόν, και το Πνεύμα συμβοηθά στην αδυναμία μας. Γιατί το να προσευχηθούμε κάτι, καθώς πρέπει, δεν ξέρουμε, αλλά αυτό το Πνεύμα μεσιτεύει για χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους.
Και αυτός που ερευνά τις καρδιές ξέρει ποιο είναι το φρόνημα του Πνεύματος, γιατί μεσιτεύει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού υπέρ των αγίων.