Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, Ε'(5) 11-14

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, Ε'(5) 11-14

Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς.

καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τινα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς.
πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι·
τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Προειδοποίηση κατά της αποστασίας

Γι’ αυτό το θέμα έχουμε να λέμε πολλά λόγια και δυσερμήνευτα, επειδή έχετε γίνει νωθροί στα αυτιά.
Και γιατί, ενώ οφείλατε να είστε δάσκαλοι εξαιτίας του χρόνου, πάλι έχετε ανάγκη κάποιον να σας διδάσκει τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και έχετε γίνει να έχετε ανάγκη από γάλα και όχι από στερεή τροφή.
Γιατί καθένας που τρέφεται με γάλα δεν έχει πείρα από το λόγο της δικαιοσύνης, επειδή είναι νήπιο.
Αλλά των ώριμων είναι η στερεή τροφή, εκείνων που εξαιτίας της συνήθειας έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα για διάκριση του καλού και του κακού.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, ΣΤ'(6) 1-8

Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ Θεόν,
βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου.
καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός.
ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ῾Αγίου
καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ρῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος,
καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.
γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ·
ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.

Νεοελληνική Απόδοση

Συμβουλές για εμμονή στην πίστη

Γι’ αυτό, ας αφήσουμε την αρχική διδασκαλία για το Χριστό και ας προχωρούμε προς την τελειότητα, μη βάζοντας κάτω πάλι θεμέλιο μετάνοιας από νεκρά έργα και πίστης στο Θεό,
διδαχή βαφτισμών και επίθεσης χεριών, ανάστασής νεκρών και κρίσης αιώνιας.
Και αυτό θα κάνουμε, αν βέβαια το επιτρέπει ο Θεός.
Γιατί είναι αδύνατο εκείνους που μια φορά φωτίστηκαν και γεύτηκαν τη δωρεά την επουράνια και έγιναν μέτοχοι Πνεύματος Αγίου
και γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μελλοντικού αιώνα
και μετά παράπεσαν, πάλι να τους ανακαινίζει κανείς σε μετάνοια, γιατί ξανασταυρώνουν με τους εαυτούς τους τον Υιό του Θεού και τον διαπομπεύουν.
Γιατί η γη, η οποία πίνει τη βροχή που έρχεται πολλές φορές πάνω της και γεννά χορταρικά κατάλληλα για εκείνους για τους οποίους επίσης καλλιεργείται, λαβαίνει ευλογίες από το Θεό.
Όταν όμως βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι άχρηστη και κοντά στην κατάρα, που το τέλος της είναι για καύση.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, Ι'(10) 32-38

᾿Αναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων,
τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες.
καὶ γὰρ τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καὶ μένουσαν.
Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην.
ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν.
ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ.
ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται· καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Προτροπή και προειδοποίηση

Και να θυμάστε τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε πολλή άθληση παθημάτων.
Αφενός άλλοτε με ονειδισμούς και με θλίψεις σάς έκαναν θέατρο, αφετέρου άλλοτε γίνατε συμμέτοχοι με αυτούς που τους συμπεριφέρονταν έτσι.
Και πράγματι, με τους φυλακισμένους συμπάσχατε και την αρπαγή των υπαρχόντων σας τη δεχτήκατε με χαρά, γνωρίζοντας ότι έχετε για τους εαυτούς σας καλύτερη περιουσία και μόνιμη.
Να μην αποβάλετε λοιπόν την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία.
Γιατί έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να λάβετε ό,τι υποσχέθηκε.
Γιατί ακόμα πολύ λίγος χρόνος μένει. Ο ερχόμενος θα έρθει και δε θα χρονίσει.
Ο δίκαιός μου, όμως, θα ζήσει από την πίστη, και αν υποχωρήσει, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν.