Επιστολή Ιακώβου, Γ'(3) 1-10

Επιστολή Ιακώβου, Γ'(3) 1-10

Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα·

πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.
ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.
ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται.
οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει!
καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης.
πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ,
τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου.
ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας·
ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.

Νεοελληνική Απόδοση

Η γλώσσα

Ας μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί ξέρετε ότι μεγαλύτερη καταδίκη θα λάβουμε.
Γιατί σε πολλά φταίμε όλοι. Αν κάποιος δε φταίει στα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, δυνατός να χαλιναγωγήσει και όλο του το σώμα.
Και αν βάζουμε τα χαλινάρια των ίππων στα στόματά τους, για να υποτάσσονται αυτοί σ’ εμάς, τότε διευθύνουμε όλο το σώμα τους.
Ιδού και τα πλοία, ενώ είναι τόσο μεγάλα και ωθούνται από σφοδρούς ανέμους, διευθύνονται από ένα πολύ μικρό πηδάλιο όπου θέλει η επιθυμία εκείνου που τα κατευθύνει.
Έτσι και η γλώσσα είναι μικρό μέλος, αλλά καυχιέται μεγάλα πράγματα. Ιδού, πόσο μικρή φωτιά ανάβει και κατακαίει πόσο μεγάλο δάσος!
Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η γλώσσα καθίσταται ο κόσμος της αδικίας ανάμεσα στα μέλη μας, αυτή που σπιλώνει όλο το σώμα και φλογίζει τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής και φλογίζεται από τη γέεννα.
Γιατί κάθε άγρια φύση θηρίων και πτηνών, ερπετών και θαλάσσιων ζώων δαμάζεται και έχει δαμαστεί από τη φύση την ανθρώπινη,
αλλά τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δε δύναται να τη δαμάσει. Είναι ακατάστατο κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο.
Με αυτήν ευλογούμε τον Κύριο και Πατέρα, και με αυτήν καταριόμαστε τους ανθρώπους που έχουν γίνει καθ’ ομοίωση του Θεού.
Από το ίδιο στόμα εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, αυτά έτσι να γίνονται.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Φιλιππήσιους, Γ'(3) 20-21

ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν,
ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα.

Νεοελληνική Απόδοση

Τρέχουμε για να καταχτήσουμε το βραβείο

Γιατί το δικό μας πολίτευμα υπάρχει στους ουρανούς, από όπου και περιμένουμε σωτήρα τον Κύριο Ιησού Χριστό,
ο οποίος θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπείνωσής μας σε σύμμορφο με το σώμα της δόξας του κατά την ενέργειά του στο να δύναται αυτός, πράγματι, να υποτάξει στον εαυτό του τα πάντα.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Φιλιππήσιους, Δ'(4) 1-3

Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ στέφανός μου, οὕτω στήκετε ἐν Κυρίῳ, ἀγαπητοί.
Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν Κυρίῳ·
ναὶ ἐρωτῶ καὶ σέ, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αὐταῖς, αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς.

Νεοελληνική Απόδοση

Προτροπές

Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί και πολυπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, έτσι να στέκεστε σταθεροί στον Κύριο, αγαπητοί.
Την Ευοδία παρακαλώ και τη Συντύχη παρακαλώ να φρονούν το ίδιο στον Κύριο.
Ναι, παρακαλώ κι εσένα, γνήσιε Σύζυγε, βοήθα αυτές, οι οποίες αγωνίστηκαν στο ευαγγέλιο μαζί μου και μαζί με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργάτες μου, των οποίων τα ονόματα είναι στη βίβλο της ζωής.