Επιστολές Αποστόλου Πέτρου – Επιστολή Πέτρου Α’, Β'(2) 21-25

Επιστολές Αποστόλου Πέτρου – Επιστολή Πέτρου Α’, Β'(2) 21-25

Εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·

ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ·
ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως·
ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε.
ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

Το υπόδειγμα του πάθους του Χριστού

Γιατί σ’ αυτό κληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας πίσω του υπόδειγμα για σας, για να ακολουθήσετε πάνω στα ίχνη του.
Αυτός δεν έκανε αμαρτία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του.
Αυτός, όταν τον έβριζαν, δεν ανταπόδιδε τις βρισιές, όταν έπασχε, δεν απειλούσε, αλλά παραδινόταν σ’ Εκείνον που κρίνει δίκαια.
Αυτός ο ίδιος βάσταξε τις αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη, αφού πεθάνουμε ως προς τις αμαρτίες. με του οποίου τους μώλωπες γιατρευτήκατε.
Γιατί πλανιόσασταν συνεχώς σαν πρόβατα, αλλά επιστρέψατε τώρα προς τον ποιμένα και επίσκοπο των ψυχών σας.

Επιστολή Πέτρου Α’, Γ'(3) 1-9

Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται,
ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν.
ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος,
ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές.
οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν,
ὡς Σάρρα ὑπήκουσε τῷ ᾿Αβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.
Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν.

Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες,
μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.

Νεοελληνική Απόδοση

Οι σύζυγοι

Όμοια οι γυναίκες να υποτάσσεστε στους δικούς σας άντρες, ώστε, και αν μερικοί απειθούν στο λόγο του Θεού, να κερδηθούν χωρίς λόγια με τη συμπεριφορά των γυναικών τους,
όταν παρατηρήσουν την αγνή συμπεριφορά σας με φόβο Θεού.
Ας είναι ο στολισμός σας όχι εξωτερικός, το πλέξιμο των μαλλιών και το να βάζετε χρυσαφικά γύρω από τα μέλη σας ή το να ντύνεστε φορέματα,
αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς με τον άφθαρτο στολισμό τού πράου και ήσυχου πνεύματος, που είναι μπροστά στο Θεό πολυτελές.
Γιατί έτσι κάποτε κοσμούσαν τους εαυτούς τους και οι άγιες γυναίκες που έλπιζαν στο Θεό, καθώς υποτάσσονταν στους δικούς τους άντρες,
όπως η Σάρρα υπάκουσε στον Αβραάμ και τον καλούσε «κύριο» – της οποίας γίνατε τέκνα αν αγαθοποιείτε και δε φοβάστε κανένα τρόμαγμα.
Οι άντρες, όμοια, να κατοικείτε μαζί τους με κατανόηση, γιατί το γυναικείο σκεύος είναι ασθενέστερο, απονέμοντας τιμή στις γυναίκες σας, επειδή είναι μαζί σας και συγκληρονόμοι στη ζωή της χάρης, ώστε να μην εμποδίζονται οι προσευχές σας.

Κακοπάθεια για τη δικαιοσύνη

Και τέλος, όλοι να είστε ομόφρονες, συμπονετικοί, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, ταπεινόφρονες,
να μην αποδίδετε κακό αντί κακού ή βρισιά αντί βρισιάς, αλλά αντίθετα να ευλογείτε, επειδή γι’ αυτό καλεστήκατε, για να κληρονομήσετε ευλογία.