Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, ΙΑ'(11) 13-24

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, ΙΑ'(11) 13-24

῾Υμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ᾿ ὅσον μέν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος, τὴν διακονίαν μου δοξάζω,

εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν.
εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίς ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν;
εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραμα· καὶ εἰ ἡ ρίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι.
Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ρίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου,
μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ρίζαν βαστάζεις, ἀλλ᾿ ἡ ρίζα σέ.
ἐρεῖς οὖν· ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι, ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ.
καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας. μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ·
εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, μή πως οὐδὲ σοῦ φείσεται.
ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν Θεοῦ, ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι· ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ.
καὶ ἐκεῖνοι δέ, ἐὰν μὴ ἐπιμείνωσι τῇ ἀπιστίᾳ, ἐγκεντρισθήσονται· δυνατὸς γὰρ ὁ Θεός ἐστι πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς,
εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ;

Νεοελληνική Απόδοση

Η σωτηρία των εθνών

Λέω λοιπόν σ’ εσάς τους εθνικούς: Βεβαιότατα, εφόσον εγώ είμαι απόστολος των εθνών, δοξάζω τη διακονία μου
μήπως παρακινήσω σε ζηλοτυπία τους κατά σάρκα ομοεθνείς μου και σώσω μερικούς από αυτούς.
Γιατί, αν η αποβολή τους επέφερε συμφιλίωση στον κόσμο, τι θα είναι η πρόσληψή τους παρά ζωή από τους νεκρούς;
Αν λοιπόν η απαρχή είναι άγια, θα είναι και η ζύμη. Και αν η ρίζα είναι άγια, θα είναι και τα κλαδιά.
Αν όμως μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, κι εσύ όντας αγριελιά μπολιάστηκες μεταξύ τους και έγινες συμμέτοχος της ρίζας και του πάχους της ελιάς,
μην καυχιέσαι κατά των κλαδιών. Αν όμως καυχιέσαι εναντίον τους, σκέψου ότι εσύ δε βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα.
Θα πεις λοιπόν: «Αποκόπηκαν μερικά κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ».
Καλώς. Εξαιτίας της απιστίας αποκόπηκαν, κι εσύ έχεις σταθεί εξαιτίας της πίστης. Μην υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι.
Γιατί αν ο Θεός δε λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, μήπως ούτε εσένα λυπηθεί.
Δες, λοιπόν, τη χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού: αφενός σ’ αυτούς που έπεσαν αυστηρότητα, αφετέρου σ’ εσένα χρηστότητα – αν επιμένεις στη χρηστότητα, αλλιώς κι εσύ θα κοπείς εντελώς.
Αλλά κι εκείνοι, αν δεν επιμένουν στην απιστία, θα μπολιαστούν. γιατί δυνατός είναι ο Θεός πάλι να τους μπολιάσει.
Γιατί, αν εσύ κόπηκες εντελώς από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες αντίθετα προς τη φύση σε ήμερη ελιά, πόσο μάλλον αυτοί που είναι σύμφωνα με τη φύση θα μπολιαστούν στη δική τους ελιά.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Η'(8) 28-39

Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν·
ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·
οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε.

Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;
ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;
τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν·
τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν.
τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;
καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς.
πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα
οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

Η μελλοντική δόξα

Και ξέρουμε ότι σ’ αυτούς που αγαπούν το Θεό τα πάντα συνεργούν στο αγαθό, σ’ αυτούς που είναι κλητοί σύμφωνα με την πρόθεσή του.
Γιατί αυτούς που προγνώρισε και τους προόρισε να είναι σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών.
Και αυτούς που προόρισε, τούτους και κάλεσε. Και αυτούς που κάλεσε, τούτους και δικαίωσε. Και αυτούς που δικαίωσε, τούτους και δόξασε.

Η αγάπη του Θεού

Τι λοιπόν θα πούμε ως προς αυτά; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;
Αυτός, βέβαια, που τον ίδιο τον Υιό του δε λυπήθηκε, αλλά για χάρη όλων μας τον παράδωσε, πώς και μαζί μ’ αυτόν δε θα μας χαρίσει τα πάντα;
Ποιος θα κατηγορήσει τους εκλεκτούς του Θεού; Ο Θεός είναι που δικαιώνει.
Ποιος είναι αυτός που θα τους κατακρίνει; Ο Χριστός Ιησούς είναι αυτός που πέθανε, αλλά περισσότερο εγέρθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά του Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας.
Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
Καθώς είναι γραμμένο: Για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα, λογιστήκαμε σαν πρόβατα σφαγής.
Αλλά σ’ όλα αυτά υπερνικούμε μέσω αυτού που μας αγάπησε.
Γιατί είμαι πεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε τωρινά ούτε μελλοντικά ούτε δυνάμεις
ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε κάποιο άλλο κτίσμα θα δυνηθεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, που είναι μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.