Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, ΙΒ'(12) 12-26

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, ΙΒ'(12) 12-26

Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ

Χριστός·
καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε ᾿Ιουδαῖοι εἴτε ῞Ελληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν.
καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος, ἀλλὰ πολλά.
ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος;
καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος;
εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις;
νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν.
εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα;
νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα.
οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω·
ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστι,
καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει.
τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς τιμήν,
ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη·
καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη.

Νεοελληνική Απόδοση

Ένα σώμα με πολλά μέλη

Γιατί καθώς ακριβώς το σώμα είναι ένα και έχει μέλη πολλά, και όλα τα μέλη του σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός.
Και πράγματι, μέσω ενός Πνεύματος εμείς όλοι βαφτιστήκαμε σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και όλοι από ένα Πνεύμα ποτιστήκαμε.
Γιατί και το σώμα δεν είναι ένα μέλος αλλά πολλά.
Αν πει το πόδι: «Επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα;
Και αν πει το αυτί: «Επειδή δεν είμαι οφθαλμός, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα;
Αν όλο το σώμα ήταν οφθαλμός, πού θα ήταν η ακοή; Αν όλο ήταν ακοή, πού η όσφρηση;
Τώρα όμως ο Θεός έθεσε τα μέλη, καθένα ξεχωριστά από αυτά, μέσα στο σώμα καθώς θέλησε.
Και αν ήταν τα πάντα ένα μέλος, πού θα ήταν το σώμα;
Τώρα όμως είναι πολλά βέβαια μέλη, αλλά ένα σώμα.
Δε δύναται λοιπόν ο οφθαλμός να πει στο χέρι: «Δεν έχω την ανάγκη σου», ή πάλι η κεφαλή στα πόδια: «Δεν έχω την ανάγκη σας».
Αλλά πολύ περισσότερο τα μέλη του σώματος που νομίζει κανείς πως είναι ασθενέστερα είναι αναγκαία,
και αυτά που νομίζουμε πως είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα, αυτά με περισσότερη τιμή τα περιβάλλουμε, και τα μη ευπρεπή μέλη μας έχουν περισσότερη ευπρέπεια,
ενώ τα ευπρεπή μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά ο Θεός συγκρότησε το σώμα και έδωσε περισσότερη τιμή στο μέλος που τη στερείται,
για να μην υπάρχει σχίσμα στο σώμα, αλλά το ίδιο να μεριμνούν τα μέλη το ένα για το άλλο.
Και είτε πάσχει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη. είτε δοξάζεται ένα μέλος, συγχαίρουν όλα τα μέλη.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, ΙΔ'(14) 20-25

᾿Αδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε.
ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται ὅτι ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέροις λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ, καὶ οὐδ᾿ οὕτως εἰσακούσονταί μου, λέγει Κύριος.
ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν.
᾿Εὰν οὖν συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντες γλώσσαις λαλῶσιν, εἰσέλθωσι δὲ ἰδιῶται ἢ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε;
ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν, εἰσέλθῃ δέ τις ἄπιστος ἢ ἰδιώτης, ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων, ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων.
καὶ οὕτω τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται· καὶ οὕτω πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷ Θεῷ, ἀπαγγέλλων ὅτι ὁ Θεὸς ὄντως ἐν ὑμῖν ἐστι.

Νεοελληνική Απόδοση

Γλώσσες και προφητεία

Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό, αλλά στην κακία να είστε νήπια, ενώ στο μυαλό να γίνεστε τέλειοι.
Μέσα στο νόμο είναι γραμμένο: Με ετερόγλωσσους και με χείλη άλλων θα λαλήσω στο λαό τούτο και ούτε έτσι θα με εισακούσουν, λέει ο Κύριος.
Ώστε οι γλώσσες είναι για σημείο όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν, αλλά για τους άπιστους. ενώ η προφητεία όχι για τους άπιστους, αλλά γι’ αυτούς που πιστεύουν.
Αν λοιπόν συνέλθει η εκκλησία όλη στο ίδιο μέρος και όλοι λαλούν γλώσσες, και εισέλθουν ιδιώτες ή άπιστοι, δε θα πουν ότι είστε τρελοί;
Αν όμως όλοι προφητεύουν και εισέλθει κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται από όλους, ανακρίνεται από όλους.,
τα κρυφά της καρδιάς του γίνονται φανερά και έτσι, αφού πέσει με το πρόσωπο, θα προσκυνήσει το Θεό αναγγέλλοντας: «Πράγματι, ο Θεός είναι μεταξύ σας».