Επιστολή Ιακώβου, Γ'(3) 1-10

Επιστολή Ιακώβου, Γ'(3) 1-10

Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα·

πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.
ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.
ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται.
οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει!
καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης.
πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ,
τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου.
ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας·
ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.

Νεοελληνική Απόδοση

Η γλώσσα

Ας μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί ξέρετε ότι μεγαλύτερη καταδίκη θα λάβουμε.
Γιατί σε πολλά φταίμε όλοι. Αν κάποιος δε φταίει στα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, δυνατός να χαλιναγωγήσει και όλο του το σώμα.
Και αν βάζουμε τα χαλινάρια των ίππων στα στόματά τους, για να υποτάσσονται αυτοί σ’ εμάς, τότε διευθύνουμε όλο το σώμα τους.
Ιδού και τα πλοία, ενώ είναι τόσο μεγάλα και ωθούνται από σφοδρούς ανέμους, διευθύνονται από ένα πολύ μικρό πηδάλιο όπου θέλει η επιθυμία εκείνου που τα κατευθύνει.
Έτσι και η γλώσσα είναι μικρό μέλος, αλλά καυχιέται μεγάλα πράγματα. Ιδού, πόσο μικρή φωτιά ανάβει και κατακαίει πόσο μεγάλο δάσος!
Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η γλώσσα καθίσταται ο κόσμος της αδικίας ανάμεσα στα μέλη μας, αυτή που σπιλώνει όλο το σώμα και φλογίζει τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής και φλογίζεται από τη γέεννα.
Γιατί κάθε άγρια φύση θηρίων και πτηνών, ερπετών και θαλάσσιων ζώων δαμάζεται και έχει δαμαστεί από τη φύση την ανθρώπινη,
αλλά τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δε δύναται να τη δαμάσει. Είναι ακατάστατο κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο.
Με αυτήν ευλογούμε τον Κύριο και Πατέρα, και με αυτήν καταριόμαστε τους ανθρώπους που έχουν γίνει καθ’ ομοίωση του Θεού.
Από το ίδιο στόμα εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, αυτά έτσι να γίνονται.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Γαλάτες, Ε'(5) 22-26

ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,
πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.
οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.
Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.
μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

Νεοελληνική Απόδοση

Τα έργα της σάρκας και ο καρπός του Πνεύματος

Ο καρπός όμως του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη,
πραότητα, εγκράτεια. Ενάντια σε τέτοια δεν υπάρχει νόμος.
Εκείνοι, λοιπόν, που είναι του Χριστού Ιησού σταύρωσαν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και με τις επιθυμίες.
Αν ζούμε από το Πνεύμα, πίσω από το Πνεύμα και να πορευόμαστε στοιχισμένοι.
Ας μη γινόμαστε κενόδοξοι, προκαλώντας ο ένας τον άλλο, φθονώντας ο ένας τον άλλο.

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Γαλάτες, ΣΤ'(6) 1-2

Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς.
ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Να βαστάζουμε τα βάρη ο ένας του άλλου

Αδελφοί, και αν συλληφθεί απρόβλεπτα ένας άνθρωπος σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί διορθώνετε τέτοιον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας, προσέχοντας τον εαυτό σου μήπως κι εσύ πειραστείς.
Να βαστάζετε τα βάρη ο ένας του άλλου και έτσι θα εκπληρώσετε πλήρως το νόμο του Χριστού.