Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Β'(2) 14-28

Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Β'(2) 14-28

ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,

οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων·
ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

῎Ιδε σὺ ᾿Ιουδαῖος ἐπονομάζῃ, καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ, καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ,
καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα, καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα, κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου,
πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ.
ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις;
ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς;
ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις;
τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται.
περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ, ἐὰν νόμον πράσσῃς· ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν.
ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται;
καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου.
οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ ᾿Ιουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή.

Νεοελληνική Απόδοση

Η δίκαιη κρίση του Θεού

Επειδή, όταν οι εθνικοί που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα έργα του νόμου, αυτοί, αν και δεν έχουν νόμο, είναι νόμος στους εαυτούς τους.
Οι οποίοι αποδείχνουν ότι το έργο του νόμου είναι γραμμένο στις καρδιές τους, ενώ συμμαρτυρεί η συνείδησή τους και μεταξύ τους οι λογισμοί κατηγορούν ή και απολογούνται.
Αυτά θα φανερωθούν κατά την ημέρα που θα κρίνει ο Θεός τα κρυφά των ανθρώπων σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου μέσω του Χριστού Ιησού.

Οι Ιουδαίοι και ο Νόμος

Αν όμως εσύ επονομάζεσαι Ιουδαίος και επαναπαύεσαι στο νόμο και καυχιέσαι στο Θεό
και γνωρίζεις το θέλημά του και διακρίνεις αυτά που διαφέρουν μεταξύ τους, επειδή κατηχείσαι από το νόμο,
κι έχεις πείσει τον εαυτό σου πως είναι οδηγός τυφλών, φως αυτών που είναι στο σκοτάδι,
παιδαγωγός αφρόνων, δάσκαλος νηπίων, που έχει τη διαμόρφωση της γνώσης και της αλήθειας μέσα στο νόμο.
Εσύ, λοιπόν, που διδάσκεις τον άλλο, τον εαυτό σου δε διδάσκεις; Εσύ που κηρύττεις να μην κλέβουν, κλέβεις;
Εσύ που λες να μη μοιχεύουν, μοιχεύεις; Εσύ που αισθάνεσαι βδελυγμία για τα είδωλα, ιεροσυλείς;
Εσύ ο οποίος καυχιέσαι στο νόμο, με την παράβαση του νόμου το Θεό ατιμάζεις!
Γιατί το όνομα του Θεού εξαιτίας σας βλαστημιέται μεταξύ των εθνών, καθώς είναι γραμμένο.
Γιατί, βέβαια, η περιτομή ωφελεί, αν πράττεις το νόμο. Αν όμως είσαι παραβάτης του νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει ακροβυστία.
Αν λοιπόν αυτός που έχει την ακροβυστία φυλάει τις διατάξεις του νόμου, η ακροβυστία του δε θα λογιστεί περιτομή;
Και θα κρίνει αυτός που έχει την ακροβυστία εκ φύσεως και εκτελεί το νόμο, εσένα, που με το γράμμα του νόμου και την περιτομή είσαι παραβάτης του νόμου.
Γιατί δεν είναι Ιουδαίος αυτός που φαίνεται ούτε περιτομή είναι αυτή που είναι φανερή στη σάρκα.